Twierdza Genueńska w Sudaku
Twierdza Genueńska to najlepiej zachowany zabytek z czasów rozkwitu i ekspansji średniowiecznej Republiki Genueńskiej. Forteca została wzniesiona po uporaniu się Genueńczyków z Tatarami, w latach 1381-1430. Obszar 29.5 ha otoczono ze wszystkich stron murami o długości 1 kilometra, wysokości 6-8 metrów, i grubości 2 metrów. Niektóre baszty miały 15 metrów wysokości. Wewnątrz murów mieściła się duża osada.
Fortecę, stanowiącą ostatni bastion Genueńczyków na Krymie, zdobyli Turcy latem 1475 r.
Do dziś zachowały się dwa ciągi murów z 14 basztami, meczet, ruiny kościoła, cysterna oraz fundamenty mieszkań.
Odnośnie zastosowania cysterny – zdania są podzielone. Niektórzy uważają, że było to więzienie inni opowiadają się za jej przeznaczeniem na wodę.
Najstarsze informacje dotyczące meczetu pochodzą z roku 1222. Z najwcześniejszego okresu zachował się jedynie północno-wschodni róg z jednym oknem, w klasycznym tureckim stylu. Reszta budowli pochodzi z początku XIV w., a portal z wieku XVI.
Na południowy zachód od wzgórza fortecznego znajdował się port i miasto.
Budynki ówczesnego miasta nie zachowały się do naszych czasów, za wyjątkiem maleńkiej ormiańskiej cerkwi.
Wejście do ormiańskiej cerkwi Dwunastu Apostołów znajduje się naprzeciw zachodniej ściany twierdzy.
W sezonie letnim twierdzę można zwiedzać codziennie od 9 do 21. Wstęp kosztuje 10 hrywien.
