Ludność na Krymie
Kiedy prześledzimy bieg historii Krymu zobaczymy jak wiele przeróżnych narodów i plemion przebywało na Półwyspie.
Najstarszymi mieszkańcami Krymu żyjącymi na południowo wschodniej części półwyspu byli Kimeryjczycy (1500-700 r. p.n.e.). Innym ludem pierwotnym półwyspu byli Taurowie, którzy zamieszkiwali południowy brzeg Krymu, tereny dzisiejszej Bałakławy. Ówczesny port (wówczas pod nazwą Symbolom) był miejscem, w którym zbrojne bandy Taurów napadały na żeglarzy szukających schronienia w zatoce. Herodot w V wieku p.n.e. donosił o krwawych zwyczajach Taurów. Żyjący z wojny i grabieży Taurowie składali swej bogini, Ifigenii ofiary z pojmanych na morzu Greków.
W VII w. p.n.e. Taurów wypierają irańscy Scytowie, którzy zaczynają opanowywać ziemie półwyspu. Również w VII-VI penetracje półwyspu rozpoczynają koloniści greccy (powstaje Chersonez Taurydzki, Królestwo Bosforanskie). Scytowie zostają wyparci przez swych wschodnich sąsiadów Sarmatów do stepowej części Krymu. W I w. na Krymie pojawiają się Rzymianie. W III w. n.e. część Krymu opanowują Goci, a w 375r przybywa kolejny agresor - Hunowie. Swoje miasta budują tu również wysłannicy Bizancjum zainteresowani Krymem jako terytorium ekspansji. Tym samym na Krym sprowadza się chrześcijaństwo.
W VIII w. przybywają Chazarowie .
Sa jeszcze Protobułgarzy, Połowcy, Karaimi i Krymczacy (VII - XIX w.). W XI w. osiedlają się jeszcze Ormianie, którzy skupiają się w rejonach dzisiejszej Teodozji. W XIII w. Krym wchodzi w skład Złotej Ordy. U jednego z chanów kupcy genueńscy wykupują prawo do założenia małego osiedla handlowego (faktorii) w Kaffie, czyli obecnej Teodozji. Wenecjanie tymczasem osiedlają się w Sugdei, czyli dzisiejszym Sudaku.
Silniejsze, lepiej zorganizowani koczownicy Tatarzy zmieniają słabszych i mniej zorganizowanych. Z czasem powstaje Chanat Krymski, który wkrótce sam staje się wasalem, tym razem silniejszej Turcji, która podbija Krym w 1475 r. Po tych zawirowaniach historii plemiona tureckojęzyczne
(Hunowie, Protobulgarzy, Chazarowie, Turcy, Polowcy, plemiona Złotej Ordy) zaczynają się asymilować, aż w końcu rodzi się naród Tatarów Krymskich.
Po wojnie rosyjsko-tureckiej w 1783 r. Krym zostaje włączony w granice Rosji. Rozpoczynają się liczne emigracje Tatarów, przesiedlenia Greków i Ormian. Na półwysep udają się rosyjscy obszarnicy ze swoim chłopstwem. Ponadto przybywają inne nacje: Niemcy, Czesi, Estończycy, Bułgarzy. Również w XIX w. na Krymie pojawia się znaczna grupa Żydów. Carska Rosja wysyła na Krym też wychodźców z Mołdawii i Polski.
Rosjanie i Ukraińcy osiedlają się na półwyspie licznie i chętnie. Przenoszą się tu rosyjscy żołnierze po służbie, chłopi. Ziemia rozdawana jest urzędnikom i oficerom. W roku 1917 roku Rosjanie i Ukraińcy stanowią 60% ludności miejskiej i 35% ludności wiejskiej. Po II Wojnie Światowej rozpoczynają się kolejne deportacje mniejszości narodowych, tym razem na jeszcze większą skale. Dopiero rok 1989 przynosi nadzieje tym, którzy pragnęli wrócić. Oficjalne pozwolenie zostaje wydane. Dotyczy również innych wysiedlonych narodowości.
Przez półwysep Krymski przewijały się plemiona i narody przeróżnego pochodzenia. Prowadziły odmienny sposób życia, miały różny poziom rozwoju kultury oraz organizacji swoich struktur. Jedne znikały, na ich miejsce powstawały inne. Jedno plemię zmieniało drugie. Kultury albo wypierały się nawzajem albo ze sobą współistniały. Wszystko to przyczyniło się do tego, ze Krym stał się istną panoramą kultur.
Dziś teren Krymu zamieszkuje 2.5 mln ludzi (5% ludności Ukrainy z 52 mln). Największym miastem półwyspu jest Sewastopol (365 tys. mieszkańców), kolejnym pod względem wielkości miastem jest stolica Autonomicznej Republiki Krymu, Symferopol (341 tyś.). Zdecydowana większość ludności stanowią Rosjanie i Ukraińcy ( razem ok. 80%). 10% ludności to Tatarzy Krymscy. Ponadto na półwyspie żyje jeszcze 80 innych narodowości, z których największymi mniejszościami są: Białorusini, Grecy, Niemcy, Bułgarzy, Polacy, Karaimi, Ormianie, Krymczacy, Żydzi oraz inni.
Najgęściej zaludnione są okolice Symferopola i Sewastopola, wybrzeże południowe, aglomeracja Kerczu oraz pasy wzdłuż drogi Symferopol - Teodozja. Zdecydowanie mniej zaludnione, a czasami wręcz bezludne, są południowe brzegi Kerczu, wybrzeża Morza Azowskiego oraz obszary górskie.