Letnia Altanka
Do XIX w. kiedy to między jej kolumny wstawiono ścianki i witraże, Letnia Altanka była połączona z Ogródkiem Basenowym, który dziś widzimy za jej oknami.
Altanka i Ogródek razem tworzyły jeden z kompleksów rekreacyjnych, bardzo zresztą charakterystycznych dla chańskiego pałacu. Podobne miejsca przeznaczone do odpoczynku miały charakter cienistych dziedzińców, otoczonych ścianami, wypełnionych roślinnością i kwietnikami. W nich wybudowane były altanki, fontanny, baseniki.
Ogrody dekoracyjne były najważniejszym komponentem architektonicznym zespołu pałacowego i zajmowały znaczną część jego powierzchni. Wiele jednak zostało utracone. W latach 1820-1831 po rosyjskiej przebudowie, na przykład, z Ogródka Basenowego zniknęły największe jego ozdoby: drewniane galeryjki i altanka.
W Letniej Altance i w Ogródku zachowały się dwie piękne marmurowe fontanny. Jedna z nich, ta która znajduje się w Altance, umieszczona jest pośrodku niedużego kwadratowego baseniku. Druga zaś, którą można znaleźć w Basenowym Ogródku, w swojej formie podobna jest do sławnej Fontanny Łez.
W kompleksie tym zawsze panował chłód, zawsze szumiała woda, zawsze można było znaleźć kawałek cienia. Było to idealne miejsce na odpoczynek, a chanowie uwielbiali tu przychodzić. Rozkoszując się chłodem prowadzili ze swymi bliskimi dysputy, słuchali muzyki, spożywali lekkie posiłki, urządzali sobie coś w rodzaju "pikników".
Tutaj najłatwiej przywołać w wyobraźni obraz dwornego życia chanów. Przede wszystkim cechowało się ono wysokim intelektualizmem. Najpopularniejszym tematem "pogaduszek" był mistycyzm, astrologia, filozofia oraz poezja. W przypadku poezji miały tu niekiedy miejsce swoiste zawody pomiędzy poetami. Na chańskim dworze żyło bowiem ich wcale niemało. Imiona niektórych znamy z podpisów pod epitafiami na Cmentarzu Chanów.
Generalnie rzecz biorąc literatura była dziedziną dobrze rozwiniętą w kulturze krymskotatarskiej. Tworzono historyczne dzieła, biografie chanów, naukowe dzieła teologiczne, prawnicze, językoznawcze oraz szereg innych. W charakterze poetów nierzadko występowali sami chanowie. Niektórzy członkowie rodu Girejów posiadali istotnie nieprzeciętny talent literacki. Z reguły jednakże ich prawdziwe imiona ukryte były pod pseudonimami. Kroniki historyczne, które powstały w Chanacie dziś stanowią bezcenne źródło informacji dla współczesnych historyków. Zbiory poezji autorów epoki chanów, dziś zaczyna się znowu publikować (także w tłumaczeniu na język rosyjski). Przykładem jest tutaj zbiór poezji pięciu krymskich chanów w przekładzie poety Siergieja Drużynina (1954-2003).
Kolejnym miejscem do którego warto się udać jest Mały Meczet Pałacowy >>