W służbie sułtanów
Następcą Dewlet Gireja został jego syn Mehmed Girej II zwany Semiz (Opasły). Choć chanem został z woli ojca bez akceptacji sułtana, już w 1578 roku poprowadził olbrzymią- sięgającą podobno aż 50 tys. żołnierzy - armię krymską przeciwko szachowi perskiemu walczącemu wtedy z Ottomanami. Wyprawa zakończyła się sukcesem i Tatarzy powrócili na Krym z wielkimi łupami. Wkrótce odnowione zostało antymoskiewskie przymierze z Polską i w 1580 i 1581 roku na spadły na Rosje niszczycielskie wyprawy tatarskie odciągając znaczne siły moskiewskie i ułatwiając w ten sposób polskie sukcesy na północy. Chan Mehmed miał jednak większe ambicje niż pozostawanie lennikiem - choćby i najważniejszym- sułtanów ze Stambułu.
Wykorzystując zaangażowania Ottomanów w wojny przeciwko Persji i Austrii, rozpoczął starania o uniezależnienie się od ich władzy. Nawiązał kontakt z królem polskim Stefanem Batorym, obiecując przejście na jego stronę w planowanym konflikcie z Imperium Ottomańskim. W 1583 roku odmówił sułtanowi pomocy w kolejnej wyprawie przeciw Persji, a następnie otwarcie zwrócił się przeciw Ottomanom atakując garnizon turecki w Kaffie. W 1584 roku na Krymie wylądowała jednak armia turecka pod wodzą Osmana Paszy, wprowadzając na tron lojalnego wobec sułtana Islama Gireja II. Mehmed został zamordowany. Walki o tron krymski trwały jednak nadal - z pretensjami do niego wystąpił teraz mający poparcie Nogajów, Saadat Girej. W końcu dzięki pomocy wojsk tureckich Islam Girej II zdołał pokonać opozycję. Był władcą słabym, a jego panowanie trwało krótko - warte odnotowania są dwie nieudane wyprawy przeciwko Moskwie (1584, 1587).
W 1588 roku na tronie zasiadł nowy energiczny władca Gazi Girej II zwany Bora (Burza). Wychowany w niewoli na dworze perskim, Gazi Girej odebrał znakomite wykształcenie - znał język perski i arabski, a okazał się też zdolnym administratorem i dobrym wodzem. Był wiernym lennikiem Ottomanów, choć autorytet jakim cieszył się wśród krymskiej arystokracji pozwalał na dość dużą dozę niezależności od sułtana. W 1589 i 1590 roku najazdy tatarskie spadły na pozostającą we władaniu Rzeczpospolitej Ukrainę. Była one odwetem za kozackie najazdy na ziemie Chanatu oraz częściowo, inspirowaną przez sułtana w odpowiedzią na próby zawiązania nowego sojuszu Polski z Habsburgami W 1591 roku Gazi Girej poprowadził wielką wyprawę tatarską na Moskwę. Po początkowych sukcesach Tatarzy zostali powstrzymani przez Borysa Godunowa pod miejscowością Kołomienskoje.